160. Sobowtór potrzebny od zaraz.

AUTOR: Małgorzata Gutowska-Adamczyk

SERIA: Babie Lato

ROK WYDANIA: 2011

WYDAWNICTWO: Nasza Księgarnia 

OPIS

Wielbicielom sagi "Cukiernia Pod Amorem" przypominamy pierwszą powieść Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk dla dorosłych czytelników. Serenada to pełna wdzięku i błyskotliwa zabawa konwencją komedii romantycznej, w której humor i uczucia są zmieszane w idealnych proporcjach. Życie trzydziestoletniej Kasi, niespełnionej aktorki Białostockiego Teatru Lalek, odmienia się nagle podczas pewnej podróży pociągiem. Zostaje dostrzeżona przez członka ekipy pracującej przy popularnym serialu "Życie codzienne". Takiej szansy nie może zmarnować. Wkrótce zastąpi odtwórczynię głównej roli. Jak się okaże, nie tylko na planie filmowym… Czy uczuciowa i szczera dziewczyna z Podlasia odnajdzie się w pełnym fałszu świecie mediów, celebrytów i czerwonych dywanów? Czy będzie umiała rozpoznać prawdziwą miłość? [1]

RECENZJA

Kolejna książka z serii „pożyczyłam”. Nie wiem czy sama zainwestowałabym w serię „Babie lato”, ale nie żałuję, że trafiłam na nią u koleżanki. Zatem zapraszam na jedną z zabawniejszych pozycji, a na pewno niewiarygodnych.

Narracja w pierwszej osobie prowadzona jest przez trzydziestoletnią Kasię, która ukończyła aktorstwo, żyje w Białymstoku i pracuje w Teatrze Lalek. Po prostu zgodnie z opisem na okładce. Dziać się zaczyna, kiedy w pociągu ktoś „myli” ją z popularną gwiazdą telewizyjnego serialu, Sereną. Tak Kasia poznaje Adama, który zaciąga ją do telewizyjnego studia, proponując rolę Matyldy w serialu znanym na całą Polskę. Z tym, że szkopuł tkwi w tym, iż ta rola od początku była obsadzona przez uwielbianą przez wszystkich aktorkę, celebrytkę. Jak się okazuje, chyba zbytnio rozpieścili swoją gwiazdę, bo ta zniknęła bez słowa, a kręcenie odcinków stoi.

Kasi talentu widocznie nie brak, bo po różnych perturbacjach oczarowuje kierownictwo, a potem zgadza się na troszkę intratny dla siebie kontrakt. Tu miałam zastrzeżenie, dlaczego nie znalazła lepszej pracy, skoro naprawdę była uzdolniona, bo udawanie innych to nie wszystko, co potrafi. A wniosek na później – jeśli chce się kogoś udawać, trzeba pamiętać, żeby nie zatracić w tym siebie. Wracając do akcji, nowa Serena dostaje w pakiecie z rolą praktycznie wszystkie rzeczy tej starej: mieszkanie, samochód, suknie, fryzurę, wyjścia na imprezy, no i chłopaka Marlona.

Kaśka, jak widać, jest pełna życia, ale zbyt nieśmiała, żeby je sama zmienić. Potrzebowała dopiero dobrej wróżki w postaci Adama. Granie w serialu przychodzi jej znacznie lepiej niż przystosowanie się do życia aktorki, którą dublowała. Miła, sympatyczna, zabawna, a to ją zdecydowanie odróżnia od Sereny. W dodatku strasznie kochliwa. Oczywiście na pierwszy ogień idzie Adam, bo jak można byłoby się nie zakochać w przystojnym, uczynnym i troskliwym facecie. Sami zobaczycie, co z tego jej wyjdzie. Bohaterka przede wszystkim poznaje, jak naprawdę wygląda świat kreowany w telewizji i przez media, prawdziwe oblicza ludzi. Nie mogę ukryć, że na początku jest dość naiwna.

Muszę przyznać, że trochę irytowało mnie w końcu to rozedrganie bohaterki. Może i Kasia wpakowała się w odgrywanie Sereny na emocjach, ale potem robiła mnóstwo rzeczy, żeby to zrujnować i nie potrafiła porządnie zrezygnować. Odwalała dużo dobrej roboty, ratowała tyłki całej produkcji serialu, włącznie z humorzastym dyrektorkiem, ale zgodnie z moimi przeczuciami, niewiele osób traktowało ją poważnie i doceniło. W dodatku odniosłam wrażenie, że wiecznie potrzebowała obiektu westchnień i przeżywała z tego powodu same dramaty. A w drugiej kolejności o złe emocje przyprawiała mnie sama prawdziwa Serena, jednak tu nie zdradzę nic poza tym, że ona się w końcu pojawia.

W przystępnym, łatwym języku literatury obyczajowej autorce udało się ukazać dużo emocji, zwłaszcza Kasi. Trzeba przyznać, że akcja dzięki jej charakterowi jest dynamiczna. Co spodobało mi się najbardziej to wszelki humor sytuacyjny i słowny, związany przede wszystkim z wchodzeniem kobiety w nową rolę i ratowanie się przed wpadkami.

Może i pomysł na historię mało prawdopodobny, Polska to nie Hollywood, ale czytało mi się naprawdę dobrze, szybko i z zaciekawieniem. Bo przecież w nieskończoność nie można udawać i prawda czym prędzej wyjdzie na jaw. Jeden, dwa wieczory i po książce. Życie Kasi zgodnie z tytułem było niecodzienne.

"Teraz wiem, jak czuł się Kopciuszek, wkraczając na salę balową. Był przerażony. " ~ Małgorzata Gutowska-Adamczyk, Serenada, czyli moje życie niecodzienne, Warszawa 2011.

OCENA: 6/10

Na tą chwilę, to moja ostatnia przygoda z tym cyklem. Wiem, dawno nie było kryminału, bo sama dawno nie czytałam :( ale spokojnie, czekają na półeczce i wołają do mnie, więc nie zamierzam się opierać. Wcale!

Wszystkim kończącym wakacje życzę powodzenia w nowym roku szkolnym. Połączę się z wami w bólu za miesiąc.

[1] Opis pochodzi ze strony wydawnictwa Nasza Księgarnia