103. Nazywam się Strike, Cormoran Strike…

AUTOR: Robert Galbraith

TYTUŁ ORYGINALNY: The cuckoo’s calling

SERIA: Cormoran Strike

TŁUMACZ: Anna Gralak

TOM: Pierwszy

ROK WYDANIA: 2013

WYDAWNICTWO: Dolnośląskie

OPIS

Ciało supermodelki Luli Landry zostaje znalezione pod oknem balkonu jej londyńskiej rezydencji. Policja stwierdza samobójstwo, ale brat celebrytki w to nie wierzy, dlatego zatrudnia prywatnego detektywa, Cormorana Strike’a.

 Robert Galbraith to pseudonim J. K. Rowling. [1]

RECENZJA

Nie jestem fanką Harrego Potera, Jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, nie zdołałam przebić się przez pierwszy tom przygód o młodym czarodzieju (wiem, wiem – proszę mnie tylko nie bić w szczepionkę!). Pomimo wiec, że „Wołanie Kukułki” byłoby moim pierwszym spotkaniem z autorką, już od pewnego czasu miałam ochotę zapoznać się z tym konkretnym kryminałem. Po ostatniej wizycie w bibliotece książka grzecznie czekała na swoją kolej, jednak kiedy pod choinkę dostałam drugą część przygód Cormorana Strike’a postanowiłam niezwłocznie zapoznać się z początkiem historii! Jako, że lektura została napisana przez J. K. Rowling pod pseudonimem, również i ja w swojej recenzji będę trzymała się jej męskiego wydania.

Można powiedzieć, że kryminał Roberta Galbraith’a zaczyna się bardzo banalnie. Ot, supermodelka Lula Landry, mająca problemy psychiczne i będąca cały czas pod „ostrzałem” wścibskich paparazzi, nie wytrzymuje presji i u szczytu swojej sławy postanawia ze sobą skończyć.  W mroźną, styczniową noc piękna dziewczyna wyskakuje z balkonu swojego londyńskiego apartamentu. Prasa ma nową „pożywkę” – zewsząd atakuje londyńczyków nagłówkami o samobójstwie modeliki, która przecież miała wszystko – urodę, sławę, pieniądze i uwielbienie tłumów. Artykuły, telewizyjne wiadomości i absencja policji, jeśli chodzi o wnikliwsze przeprowadzenie śledztwa, sprawia, że wszyscy wierzą iż Lula Landry, naprawdę postanowiła się zbić, tym bardziej, że oprócz zeznań sąsiadki – uzależnionej od narkotyków – nie ma żadnych dowodów, przemawiających za tym, że było inaczej. Niemniej jednak przyrodni brat supermodelki - John Bristow, nie wierzy, aby jego siostra była skłonna posunąć się do tak drastyczngo kroku, tym bardziej, że miała przed sobą niezwykle interesujący kontrakt i możliwość nawiązania znajomości z piosenkarzem, który był oczarowany jej urodą. Ze swoimi wątpliwościami Bristow zgłasza się do prywatnego detektywa - Cormorana Strike’a, nieślubnego syna znanego rokowego artysty. Detektyw, który na tłumy klientów nie narzeka, postanawia przyjąć dobrze płatne zlecenie, z początku zupełnie nie podejrzewając, że śmierć supermodelki mogłaby być morderstwem. Niemniej jednak, coraz bardziej zagłębiając się w śledztwie i przesłuchując kolejnych świadków Strike zaczyna składać wszystko w jedną, logiczną całość, a to co wcześniej było nie możliwe staje się faktem – Lula Landry została zamordowana.

Skoro troszeczkę dowiedzieliśmy się o samej fabule, należałoby teraz przybliżyć postać głównego bohatera. Cormorana Strike’a jest inny niż wszyscy. Z ulgą przyjęłam fakt, że tym razem nie spotkałam się ciutnie bogiem. Cormoran, w swojej zwyczajności, jest bardzo oryginalny. Nie jest przystojny, nie jest bogaty, jego związek należy do przeszłości, długi z każdym dniem rosną, a funkcje domu pełni mały gabinet, w którym od czasu do czasu przyjmuje nielicznych klientów. Jako były żołnierz jest odważny, nie boi się wyzwań, ale przy tym wszystkim, co może dziwić, jest niemal tak samo roztrzepany jak ja! Nie stać go nawet na sekretarkę, więc gdy w jego biurze zjawia się młoda, rudowłosa Robin, przysłana do niego z firmy „Tymczasowych Rozwiązań”, detektyw doskonale wie, że nie stać go na nią. Dziewczyna jednak nie zraża się mrukliwością swojego szefa i okazuję się być naprawdę bystrą i pomocną sekretarką. Co prawda można odnieść wrażenie, że Robin jest troszkę wyidealizowana, jakby autor chciał tak zrekompensować wszystkie defekty głównego bohatera, niemniej jednak mało jest rozdziałów poświęconej w całości rudej, więc ta jej idealność zbyt mocno w oczy się nie rzuca.

Początkowo w stylu pisania Roberta Galbraith’a można było wyczuć trochę kobiecego „pierwiastku”. Na szczęście, im dalej w książkę tym lepiej! Autor pisze w sposób lekki, przyjemny i ciekawy, co pozwala na bardzo szybkie zapoznanie się z całością. Podejrzewam, że każdy czytelnik powinien być bardzo zadowolony z lektury.

„Wołanie Kukułki” to naprawdę dobrze skonstruowany kryminał, który przedstawia londyński świat gwiazd – w świetle jupiterów, ze szpiegującymi wszędzie paparazzi, celebryci zmuszeni są przyodziewać maski, zgodne z upodobaniami tłumu. Robert Galbraith idealnie przekazał nam realia codziennego życia sławnych ludzi, a przy okazji zapoznał z postacią nietuzinkowego detektywa. Nie przedłużając, daję 8 i biorę się za „Jedwabnika”!

„Któż lepiej od tego żołnierza rozumiał, jak kapryśny bywa los przypominający przypadkowe rzucenie kostką?” ~ Robert Galbraith, Wołanie Kukułki, Wrocław 2013

OCENA: 8/10

Witam! Ledwo patrzę na oczy, mam ochotę położyć się do łóżka i spać w nieskończoność, mój mózg wydaje się być papką, ale dwie piąteczki w indeksie rekompensują wszystko! Dobrej nocy!

[1] Opis pochodzi z tyłu książki