112. "Pewnego dnia" córka odnajduje matkę

AUTOR: Emily Giffin

TYTUŁ ORYGINALNY: Where We Belong

TŁUMACZ: Martyna Tomczak

ROK WYDANIA: 2012

WYDAWNICTWO: Otwarte

OPIS

Gdyby pewnego dnia Twój największy sekret wyszedł na jaw? Gdyby pewnego dnia przeszłość wróciła i zmieniła wszystko? Gdybyś pewnego dnia dostała szansę, by odbudować więź w swoim życiu? Pewnego dnia w drzwiach Marianne staje osiemnastoletnia Kirby. Jedno spojrzenie wystarcza i Marianne wie, że odnalazła ją córka. Jej idealny świat rozpada się, a wspomnienia o młodzieńczej namiętności odżywają. Czy Marianne i Kirby zbliżą się do siebie? Czy zrozumieją, czego chcą? Czy wreszcie odważą się pójść za głosem serca?  [1]

RECENZJA

Zaczynając tą książkę, nie sądziłam, że mnie wciągnie aż tak. Zdecydowanie sprawy nie ułatwiała mama, która już ją przeczytała i próbowała zniszczyć mi przyjemność zagłębiania się w historię. Udało mi się z czystym kontem prześledzić ją od deski do deski. Przede wszystkim nagle dwa niezwiązane ze sobą światy, przebojowej scenarzystki i niepozornej nastolatki, spotykają się ze sobą.

Kirby to dziewczyna poszukująca miejsca, do którego przynależy. Im bliżej do jej 18 urodzin, tym mocniej kiełkuje w niej myśl o odnalezieniu biologicznej matki. Mimo kochającej rodziny zastępczej, czuje się w niej odmieńcem. Wygląd, umiejętności, zachowanie. Jej siostra to znakomita uczennica i wspaniała pływaczka z sukcesami, a ona oddaje się grze na perkusji. W tajemnicy przez wszystkimi wyrusza w podróż do Nowego Jorku.

Marianne dorobiła się własnego serialu, który tworzy z grupą znajomych scenarzystów. U jej boku znajduje się przystojny producent, co dopełnia idyllicznego obrazku jej życia. Przed całym światem skrywa tajemnicę nastoletniej ciąży. Jednak przeszłość zapukała do jej drzwi w postaci córki.

W książce poznajemy perspektywę matki i dziecka. Na przemian z wydarzeniami bieżącymi, czytamy wspomnienia sprzed 18 lat. Marianne zagłębia się w przeszłość, do której nie dopuściła nikogo z wyjątkiem matki. Przynajmniej tak myślała. Bohaterka trochę gubi się między powrotem dawnych zdarzeń, a nawiązywaniem kontaktu z Kirby. Spotkanie w Nowym Jorku nie przebiega dokładnie tak, jak obie by sobie tego życzyły.

Jednak akcja nie ogranicza się do tylko tych kilku dni. Nie powinnam zdradzać zbyt wiele, więc napiszę, że to nie koniec kontaktu matki z córką, a dopiero początek trudnej drogi. Jedna chciałaby w końcu znaleźć swoje miejsce na ziemi, druga boi się o to, co dotychczas udało jej się osiągnąć. W dodatku dziewczyna chce odnaleźć drugiego biologicznego rodzica i to kolejny cień przeszłości jej matki, a mój ulubiony bohater. W tym wszystkim pojawia się też przyjaciółka Kirby, młodzieńcze problemy i miłości.

Jak dla mnie, to dość ciekawa opowieść, poruszająca temat adopcji nie pobieżnie, ale z wszystkimi emocjami targającymi ludźmi. Szukanie priorytetów, różne rodzaje miłości, trudne decyzje. Czy postąpić zgodnie z sumieniem, czy tak, jak oczekują inni? Przyznam, że uroniłam trochę łez, bo prawdziwe rodzinne więzi to wzruszający temat. Wartościowa pozycja.

 „Już raz odeszłam, chociaż wcale tego nie chciałam. I już kiedyś czułam, że pewnych błędów nie da się naprawić.” ~ Emily Giffin, Pewnego dnia, Kraków 2012.

OCENA: 9/10

_ _ _ _ _

[1] – opis pochodzi z okładki książki

Bez krwi, bez trupa. Na wszystko przyjdzie czas :) W końcu od przyszłego tygodnia nowy semestr, a książki to wspaniała wymówka dla nauki xD