002. Lekko i przyjemnie, czyli "W niebie na agrafce"

AUTOR: Iwona Grodzka-Górnik

ROK WYDANIA: 2012

WYDAWNICTWO: Świat Książki

OPIS

‘W niebie na agrafce’ jest debiutancką powieścią Iwony Grodzkiej-Górnik. Niedoszła aktorka, na co dzień bankowiec, z zamiłowania pisarka – zabiera nas do drewnianego domku w Arabelinie pod Warszawą gdzie swoje niecodzienne życie codziennie wiedzie Zuzanna Kostecka.

RECENZJA

Będąc w bibliotece nigdy nie staram się kierować zasadą wyboru książki ze względu na okładkę. Niejednokrotnie złapałam się już na tym, że dana lektura, chociaż piękna zewnątrz w środku okazała się być, kolokwialnie mówiąc, gniotem. Niemniej jednak przypadkowo natrafiając na delikatne oraz subtelne „opakowanie” powieści pani Iwony Grodzkiej-Górnik, nie mogłam oprzeć się pokusie, aby ją wypożyczyć i w domowym zaciszu zagłębić się w jej kolejne zapisane kartki.

Przyznam się bez bicia, na początku obawiałam się tego, czy aby na pewno wybrałam dobrze. Musicie wiedzieć, że nie należę raczej do romantycznych dusz i z przyjemnością czytam wszystko to, co zawiera: zagadki kryminalne, morderstwa, fantastyczne postacie czy też patologiczne relacje między bohaterami (nie miejcie mnie tylko są jakaś psychopatkę, chociaż z drugiej strony jako przyszły psycholog może coś i na rzeczy jest ;) ). Wciąż nękana jakimiś złymi przeczuciami okładałam dzień rozpoczęcia lektury, tym bardziej, że na jej końcu znalazłam notkę o autorce, a tam następującą informację: „Powieść W niebie na agrafce to jej debiut”. Pomyślałam sobie, no i masz babo placek! Wszyscy przecież wiemy jak ciężko jest znaleźć debiutancką powieść, która okaże się być dobra. W końcu, po kilku dniach zadecydowałam: teraz albo nigdy! Zaczęłam czytać i wierzcie mi, wszystko to co napisałam wyżej zupełnie nijak miało się do tego czym uraczyła mnie autorka!

Główną bohaterką książki jest Zuzanna Kostecka – młoda, piękna pani bankowiec pasjonująca się malarstwem, która po śmierci ukochanego postanawia przeprowadzić się do Warszawy i razem z synkiem zacząć nowe życie. Akcja zaczyna się w momencie, gdy synek Zuzy, Łukasz, ma cztery latka. Chłopczyk, jak na dziecko w jego wieku przystało, to mała iskierka, która uroczym seplenieniem podbija serca. Wydawać by się mogło, że świat Zuzanny jest poukładany, jednak pewnego dnia dowiaduje się, że Basia – jej ciotka, a zarazem najlepsza przyjaciółka, nie żyje. Ból, który młoda Kostecka czuła po stracie ukochanego Patryka znowu powrócił. Przygnębiona kobieta udaje się na pogrzeb i czekając na dworcu na swojego ojca jest uczestnikiem dość dziwnego spotkania. Starszy mężczyzna, przedstawiając się jako Zygmunt Salke, mówi jej, że jest znajomym jej ojca. Krótki ‘wywiad’ przeprowadzony przez Zuzannę szybko pozawala jej przypuszczać, że rodzice ją okłamywali, a Grzegorz Kostecki nie jest jej biologicznym ojcem. Chociaż kobieta początkowo nie chce w to uwierzyć, szybko okazuje się, że jej prawdziwym ojcem jest Ryszard Wołoszyc i to właśnie po nim Zuzanna odziedziczyła talent malarski. Mało tego! Kostecka dowiaduje się, że ma trzech młodszych braci. Rozgoryczona Zuza postanawia za wszelką cenę odnaleźć swojego biologicznego ojca i jego nową rodzinę, a jej zapału nie ostudzi nawet wycieczka do Włoch!

Wydawać by się mogło, że ‘W niebie na agrafce’ będzie powieścią obyczajową, być może jakimś lekkim romansem (ale o mężczyznach w książce zaraz również będzie), a tutaj w połowie książki mamy ciutnie kryminał z szajką fałszerzy obrazów w tle. Jednak żeby nie było zbyt ciężko, autorka nawet na chwilę nie rezygnuję z humoru i w sposób lekki, miły i przyjemny przechodzi się do kolejnych rozdziałów historii.

Teraz słówko odnośnie mężczyzn. Zuzanna jest piękną, inteligentna i samotną młodą kobietą nic więc dziwnego, że w jej życiu pojawiają się inni mężczyźni. Najważniejszym oczywiście jest synek, Łukasz, niemniej jednak w książce mamy również dwie inne, męskie postacie, które chociaż w sposób niejawny, rywalizują o względy panny Kosteckiej. Jeden jest wpływowym biznesmenem, drugi upartym, czasem lekko irytującym dziennikarzem śledczym. Jeden to prawdziwy gentelman, drugiemu Bozia nie poskąpiła pewności siebie. Jeden jest uczciwy, drugi ma swoje za uszami, ale obaj odegrają ważne role w życiu Zuzy.

Reasumując, pomimo moich wcześniejszych obaw z pełną odpowiedzialnością za swoje słowa muszę przyznać, że debiut pani Iwony należy skatalogować do półki „bardzo dobre”! Autorka w sposób bardzo subtelny przenosi nas do stworzonego przez siebie świata. Język, chociaż wysublimowany, miejscami wydawał mi się, aż za bardzo wyważony – zupełnie tak, jakby pisarka w obawie przed opinią bała się dodać swoim postaciom nutki pikanterii. Jeszcze jednym, malusieńkim minusem, była dla mnie wykreowana postać głównej bohaterki, która wręcz wydawała się być za idealna.

‘W niebie na agrafce’ wchłonęłam w bodajże sześć dni. Debiutancką książkę Iwony Grodzkiej-Górnik polecam wszystkim, którzy lubują się w literaturze miłej, łatwej i przyjemnej. Lektura idealnie nadaję się do czytania w długie, jesienne wieczory, a gdy dodamy do tego kubek ciepłej czekolady i puchowy, miły kocyk mamy idealny sposób na listopadową chandrę.

„Poczuła żal. Żal do siebie, że tak łatwo uległa swojej głupocie i dała się ponieść emocjom, nie zważając na konsekwencje, narażając nie tylko siebie, ale też swoich przyjaciół. Czy oni również stracili do niej zaufanie? A wszystko dlatego, że kiedy działa pod wpływem impulsu, zapomina o racjonalnym zachowaniu.” – Iwona Grodzka-Górnik, W niebie na agrafce, Warszawa 2012, s. 433

Ocena 8/10

Lady Spark ma już za sobą „pierwsze koty za płoty” to przyszedł czas, aby teraz to Tea „przełamała pierwsze lody”. Jestem ciekawa czy moja powyższa recenzja zachęci Was do sięgnięcia po ‘W niebie na agrafce” Iwony Grodzkiej-Górnik?

P.S. Przypominamy, że Kreatywna Alternatywa jest również na FACEBOOKU