378. Książka, której nie powinnam czytać, czyli „Był sobie pies”

AUTOR: W. Bruce Cameron

TYTUŁ ORYGINALNY: A Dog's Purpose: A Novel for Humans

TŁUMACZ: Edyta Świerczyńska

ROK WYDANIA: 2017

WYDAWNICTWO: Wydawnictwo Kobiece

OPIS

Oto pełna głębokich uczuć i zdumiewająca opowieść o oddanym psie, który życiową misją czyni wpajanie swoim właścicielom znaczenia miłości i pogody ducha. To powołanie wypełnia na przestrzeni... kilku żyć.

Bailey jest zszokowany – po krótkim i smętnym życiu, jakiego doświadczył w postaci bezpańskiego kundla odradza się w ciele niesfornego szczeniaka. Kiedy trafia pod opiekę ośmiolatka Ethana, który kocha go całym sercem, odkrywa nowe oblicze – dobrego, poczciwego psiaka. Jednak życie u uwielbianej rodziny to nie koniec przygód Baileya. Ponownie odradza się w postaci kolejnego psa!

Był sobie pies to pokrzepiająca i pomysłowa historia. Doprowadza czytelnika do skrajnych emocji – jest jednocześnie uroczo zabawna i dotkliwie przejmująca.

Ta książka w piękny sposób pokazuje, że miłość nie zna granic oraz że nasi najbliżsi zawsze są przy nas. Najważniejsze przesłanie powieści głosi, że każda istota na ziemi urodziła się z misją.

WSZYSTKIE PSY IDĄ DO NIEBA... CHYBA ŻE MAJĄ NIEDOKOŃCZONE SPRAWY NA ZIEMI. [1]

RECENZJA

Wiecie, że jestem totalną psiarą i posiadaczką najcudowniejszego czworonoga na świecie o jakże wdzięcznym imieniu Toffik. Od dzieciaka zawsze marzyłam o psie i najchętniej przygarnęłabym wszystkie możliwe bezdomniaki świata. Nic więc dziwnego, że jak tylko zobaczyłam książkę Był sobie pies po prostu musiałam ją mieć na swojej półce. Co prawda trochę obawiałam się, że będę za często się wzruszać, ale nie mogłam odmówić sobie lektury. 

Podobno to koty mają siedem żyć, a tymczasem okazuje się, że nasz główny bohater, notabene psiak, to prawdziwy „życiowy weteran”. Bardzo szybko poznaje pewną zasadę – pies może odejść za Tęczowy Most, dopiero w momencie, w którym spełni na ziemi swoją misję. A jakie zadanie może stać przed czwrornożnym, kudłatym stworzeniem o przeogromnym sercu i dużych ufnych oczach? Oczywiście służenie ludziom. Kiedy nasz bohater, po dość krótkim życiu w skórze bezdomnego kundelka, odradza się jako Bailey poznaje swojego chłopca Etana, jest przekonany, że wykonał swoje posłannictwo. Po trwającej lata wspaniałej przyjaźni ma wrażenie, że w końcu zasłużył na „psią emeryturę” po wiecznie zielonych łąkach… i właśnie wtedy odradza się po raz kolejny… i  znowu… aż pewnego dnia ponownie spotyka na swojej drodze Etana… który chłopcem przestał być już dawno…

Książkę przeczytałam i muszę stwierdzić, że nie powinnam była zapoznawać się z powieściami, w których dzieje się krzywda/cierpi/umiera jakikolwiek psiak. Uwierzycie, że ja kiedyś chciałam zostać weterynarzem, a teraz płakałam nad każdą kolejną śmiercią Baileya? Chusteczki, które miałam w zapasie, oczywiście się przydały, a przy okazji okazało się, że TEA MA JEDNAK SERCE! Co prawda kudłate i na czterech łapach, ale to zawsze mięsień pompujący krew po całym organizmie. 

Całą historię „wchłonęłam” bardzo szybko, jednak muszę stwierdzić, że ogólnie uważałam ją za infantylną, miejscami „głupiutką”, przerysowaną… ale tutaj uwaga - bo mimo, iż zazwyczaj takie cechy bardzo mnie irytują o tyle, tutaj muszę uznać to za pewnego rodzaju plus. Dzięki temu, uważam, że Był sobie pies to książka familijna – nadaje się zarówno dla młodszych czytelników, jak i dla dorosłych. 

Bailey na swój prosty sposób przekazuje odbiorcom wspaniałą lekcję – każdy pies zasługuje na człowieka, który pokocha go całym sercem. Powieść zaserwowana nam przez Camerona to obraz cudownej przyjaźni ludzko-psiej, która jest tak silna, że może przetrwać wiele lat. Lektura może być świetnym sposobem na przekazanie młodszym jeszcze jednej ważnej kwestii – zwierzęta to też istoty, które czują podobnie jak my, cieszą się podobnie jak my i cierpią podobnie jak my. Bycie dobrym człowiekiem, więc  to nie tylko szacunek do innych ludzi, ale również zwierząt. 

Sam język jest dosyć prosty w odbiorze, jednak zdarzały się momenty, gdzie nagle wkradało się jakieś trudniejsze słowo. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, czy tak rzeczywiście było w oryginalne, ale niestety to największy jak dla mnie minus. 

Był sobie pies to naprawdę ciepła, mądra książka, do której ja jeszcze na pewno nie raz wrócę. Bailey na dobre zadomowił się również w moim serduchu i nie zamierza się stamtąd ruszać. Nawet jeśli lektura jest przesłodzona i infantylna to w tym konkretnym przypadku to mi zupełnie nie przeszkadza no bo wiecie… ten świat jest naprawdę pomerdany!

Ocena: 7/10

Dzień dobry, ależ słoneczko za oknem. A ja mam dzisiaj wolne… może więc wiosenne porządki? Pozdrawiam serdecznie,

Tea

[1] Opis pochodzi ze strony wydawnictwa