277. "Madonna jak ja i ty", czyli czym jest ciąża partenogeniczna

AUTOR:  Barbara Wood

TYTUŁ ORYGINALNY: Childsong

TŁUMACZ: Anna Kraśko  

ROK WYDANIA: 2008

WYDAWNICTWO: Książnica  

OPIS

Kto uwierzy, że ciężarna dziewczyna zachowała czystość, nawet, jeśli pochodzi z tradycyjnej katolickiej rodziny i wbrew oczywistym symptomom twierdzi, że nie zrobiła niczego, co mogłoby spowodować ciążę? W jej prawdomówność wątpią wszyscy: rodzina, ksiądz, mieszkańcy małego miasteczka, nawet jej chłopak, który doskonale zna nieugięte zasady dziewczyny. W atmosferze skandalu i potępienia siedemnastolatka czuje się odrzucona – w poczuciu winy i krzywdy zarazem oczekuje przyjścia na świat dziecka. Jej stronę trzyma tylko lekarz, próbując znaleźć wyjaśnienie i pomóc zagubionej dziewczynie.  [1]

RECENZJA

Druga w kolejce książka Barbary Wood z pewnością nie jest dziełem wybitnym. Chodzi mi o to, że autorka temat ważny potraktowała po macoszemu. Spodziewałam się, że chociaż pod koniec w słowach od pisarki dowiem się czegoś więcej, a jedyne, co dostałam to „Partenogeneza jest faktem”. Rozczarowało mnie to w znaczny sposób.

W 1963 r. siedemnastoletnia Mary McFarald zachodzi w ciążę. Wszyscy są przekonani, że po prostu dziewczyna uprawiała seks ze swoim chłopakiem. Nastolatka wszystkiemu zaprzecz i broni swojego dziewictwa z największą gorliwością. Początkowo autorka sama nie wiedziała chyba jak dokładnie chce przedstawić Mary. Najpierw mamy mdłą dziewczynę, która jest przykładną katoliczką i przede wszystkim bardzo wierzącą (wcale nie uważam tego za minus), by za kilka stron mieć uwielbianą w klasie dziewczynę i pisarka sama zaprzecza temu, co wyskrobała wcześniej. Mimo wszystko czytelnik lubi Mary. Jest w niej coś ujmującego. Oczywiste jest to, że nikt dziewczynie nie wierzy. Jednak dopiero doktor, Jonas Wade postanawia głębiej zbadać sprawę i dochodzi do zaskakującego odkrycia! Dziewczyna jest w ciąży partenogenicznej, czyli jest dzieworódką.

Dalej nie będę całej fabuły zdradzać. Jednak fakt jest taki, że jest to książka dla osób, które umieją odróżnić fikcję literacką od świata rzeczywistego i umieją przede wszystkim podejść do niej krytycznie. Dla osób bardzo wierzących będzie ona pewnym szokiem, bo stawia pod znak zapytania dogmat wiary związany z Maryją. Próbowałam wyczytać coś w Internecie na ten temat, ale odnośnie tego tematu wśród ludzi jest dość ciężko, więc uznałam, że autorka podciągnęła to pod człowieka i dostosowała. Jakoś nie przekonują mnie jej tezy. Zbyt mało dowodów, a same domniemania.

Co mnie jeszcze zbulwersowało to fakt, że nastoletnia matka pije wino i prowadzi po alkoholu samochód. Nie wiem, jakie jest prawo w Stanach Zjednoczonych, ale chyba wypadłoby dać przyganę, chociaż w narracji, co do zachowania dziewczyny! Przecież alkohol nawet w najmniejszych ilościach szkodzi dziecku! A pani Wood podeszła do tego tematu z taką lekkością jakby to była dodatkowa kostka czekolady. Nie! Nie! I jeszcze raz nie!

Co do pozostałych postaci to są one dość dziwnie skonstruowane. Mamy rodziców dziewczyny, którzy żyją w dość dziwnym związku, a to wszystko z powodu zbyt rygorystycznego wychowania matki Mary, która cały czas żyła w przekonaniu, że podczas zbliżenia kobiety i mężczyzny ta pierwsza nie może odczuwać nawet najmniejszej przyjemności. Każda z tych postaci jest na swój sposób różna i wychowana inaczej jak na czasy, w których żyją i dają oni bardzo zróżnicowane społeczeństwo żyjące w jednym mieście. Jak dla mnie negatywną postacią, aż nadto był ksiądz Crispin. Wszystko, dlatego, że spotkałam na swojej drodze wielu duchownych i do wielu przekonałam się nawet, bo byli ludźmi, którzy rozumieli tzw. „człowiecze” problemy i nie przekładali Boga nad wszystko. Mogłam z nimi porozmawiać i czułam się rozumiana, ale tacy fanatyczni kapłani jak ten w książce zdecydowanie mnie odrzucają. 

Recenzja nie jest w żaden sposób krytyką Kościoła, bo daleko mi do tego. Każdy z nas ma prawo mieć swoje zdanie i wygłaszać je o ile robi to w sposób kulturalny i bez obrażania innych. Dla mnie ta książka jest słaba, chociaż czytało się ją bardzo szybko. Temat opowiedziany pobieżnie, bez szczegółowych dowodów. Rozczarowałam się, bo mimo wszystko, po „Szamance z nawiedzonego kanionu” spodziewałam się znacznie więcej. Jeśli kiedyś jakakolwiek książka tej autorki wpadnie mi w ręce z miłą chęcią ją przeczytam, by przekonać się czy to był tylko chwilowy kryzys pisarki.

"Człowiek w pancernej zbroi nie boi się drewnianych strzał." ~ Barbara Wood, Madonna jak ja i ty, Katowice 2008, str. 255.

OCENA: 5/10

No i zaczynamy kolejny tydzień. Oby dotrwać do jego końca ;) 

[1] Opis pochodzi z okładki książki