264. Luźna Sobota: „Spowiedź” Tea

Witam. Razem z Lady Spark, doszłyśmy do wniosku, że Kreatywna Alternatywa już nam się trochę rozwinęła, a na dobrą sprawę o sobie mówiłyśmy do tej pory niewiele. Dlatego też raz na jakiś czas, w ramach cyklu Luźna Sobota, pojawiać się będę posty, w których będziemy Wam zdradzać, co nieco o sobie. Na pierwszy ogień poszłam ja i… to bez czego/kogo nie wyobrażam sobie swojego życia. Świadomie pominęłam w moich „wyliczeniach” rodzinę i przyjaciół, ponieważ to, że są fantastyczni i lepsi trafić mi się nie mogli to oczywista oczywistość (tak, tak – masło maślane, ale tam ciiiii) i to nie ulega żadnej wątpliwości. Tak więc zaczynajmy! 

KSIĄŻKI

To jest chyba jasne, prawda? Najchętniej zgromadziłabym wszystkie książki świata i codziennie przeglądała je, gładziła okładki, wąchała… no i oczywiście czytała! Pociąg do słowa pisanego miałam… w sumie od zawsze. Niemniej jednak pani bibliotekarka w mojej szkole podstawowej o mało co, a nie zabiłaby we mnie tej miłości! Pamiętam, że jako dzieciak będący w 4 klasie szkoły podstawowej raz w tygodniu odwiedzałam szkolną bibliotekę, żeby nabyć jakieś nowe perełki do przeczytania. Wszystko funkcjonowało jak w zegarku – jedną książkę wypożyczałam, przez tydzień czytałam i po 7-8 dniach pojawiałam się po coś innego, aż tu pewnego dnia oddając jedną książkę a biorąc drugą usłyszałam od wyżej wymienionej Pani słowa: „Może byś wreszcie czytała te książki, a nie je tylko brała”. Byłam wtedy dzieckiem, więc tylko spuściłam głowę i nie próbując nawet zawalczyć o swoje przysięgłam sobie, że nigdy więcej nie wypożyczę żadnej lektury! Na szczęście nie byłam konsekwentna w swoim postanowieniu i jakiś czas później zapisałam się do miejskiej biblioteki, a tam oprócz cudownej Pani Bibliotekarki spotkałam się również z twórczością Thomasa Brezina w serii „Żadnych chłopaków! Wstęp tylko dla czarownic” i całkowicie przepadłam! 

SIATKÓWKA

Moja kolejna, wielka miłość, bez której nie wyobrażam sobie funkcjonowania! Mam wrażenie, że siatkówka jakoś zawsze przewijała się przez moje życie i moja fascynacja tym sportem z roku na rok była coraz większa. Niemniej jednak przez ostatnie dwa lata, przyznaje się bez bicia, że z  powodów osobistych oraz dosyć intensywnego okresu na studiach, całkowicie zagubiłam się w tym co dzieje się w naszej rodzimej PlusLidze! Mimo, że nie byłam mocno na bieżąco w informacjach z plusligowych parkietów, moje siatkarskie serducho od zawsze i na zawsze należy do PGE Skry Bełchatów…

… i reprezentacji oczywiście! Tyle emocji, tyle łez szczęścia, tyle wyrwanych włosów i skołatanych nerwów, to jeszcze nikt mi nie przyprawił! Ale to nic! Mogę lądować na pogotowiu ze stanem przedzawałowym po każdym meczu, a i tak nadal będę skandować: „W górę serca bo Polska wygra mecz!”

A na zdjęciach Mecz Otwarcia Mistrzostw Świata 2014 - fantastyczne przeżycie i wiem, że chcę przeżyć to jeszcze raz! Drugie zdjęcie nie wyraźne - to nic! Stare - to nic! Ja jakaś taka nijaka - nic! Najważniejsze, że z NIM! Moim number one polskiej siatkówki - mój mistrz, zawodnik od czarnej roboty i pełnoetatowy "ratowacz" sytuacji beznadziejnych. Tak proszę Państwa - Michał Bąkiewicz we własnej osobie! 

TOFFIK

Moje dziesięć kilo łaciatego szczęścia! Znajda, do 2009 roku bezdomniak, a od tego czasu aż do dzisiaj (i jeszcze minimum całą wieczność dłużej) pan na włościach! Bez rodowodu, ot zwyczajny kundelek, bez żadnego szkolenia, a jest po prostu fantastyczny. Czasem mam wrażenie, że to nie my wybraliśmy go, a to właśnie on upatrzył sobie moją rodzinę i stwierdził, że będzie mu tutaj dobrze. Każdego dnia zadziwia mnie jeszcze bardziej i nie mogę pojąć jak dawniej mogliśmy żyć bez tego naszego Panicza!

MUZYKA

Nie umiem żyć bez muzyki. Ta towarzyszmy mi zawsze, bez względu na to gdzie jestem i co robię. Sama też śpiewam – podczas odkurzania, wówczas nawet utwory Whitney Houston są dla mnie pikusiem, panem pikusiem oczywiście! Nie wiecie jeszcze, ale właśnie dzięki muzyce, a konkretniej mówiąc dzięki US5, poznałam Lady Spark i zarazem zyskałam swoją pokrewną duszę, przyjaciółkę i siostrę w jednym! Samą fascynację tym zespołem wspominam bardzo miło i do dzisiaj z sentymentem sięgam do ich płyt. A na co dzień słucham wszystkiego! 

A jako rasowa Podlasianka nie mogę nie wspomnieć, że a i owszem lubię disco polo! Ale te stare oczywiście, z lat 90. Chociaż w sumie Zenek wiecznie piękny i młody! 

No i to by było na dzisiaj tyle. Mój pierwszy post na własny temat może do najkreatywniejszych nie należał, ale obiecuję, że następne będą lepsze! O ile oczywiście będziecie chcieli, żebyśmy tak się przed Wami odkrywały. A teraz żegnam się z Wami na jakiś czas i wracam do dalszej, niezwykle intensywnej nauki na obronę! Pozdrawiam, 

Tea