048."Jack Strong" czyli James Bond prosto z Polski

TYTUŁ ORYGINALNY:  Jack Strong  

GATUNEK: Thriller, Szpiegowski

PRODUKCJA:  Polska

PREMIERA:  7 lutego 2014 (Polska), 7 lutego 2014 (świat)

REŻYSERIA:  Władysław Pasikowski

SCENARIUSZ:  Władysław Pasikowski

OPIS

Ryszard Kukliński, pułkownik Ludowego Wojska Polskiego, decyduje się na współpracę z CIA. [1]

RECENZJA

                Na film zaciągnęła mnie mama, chociaż nie musiała robić tego jakoś wybitnie mocno, bo sama miałam zamiar wybrać na ‘Jacka Stronga’ ze względu na moje dość spore zainteresowanie historią z okresu od I wojny światowej do zakończenia zimnej wojny. Interesują mnie nie tyle same daty, co różnego rodzaju ciekawostki, więc z wielkimi oczekiwaniami wyruszyłam na film o Ryszardzie Kuklińskim. Film wcale nie zawiódł moich oczekiwań. Jest fenomenalny i polecam już na samym wstępie obejrzeć!

                Moja reakcja po wyjściu z kina była taka „Po cholerę nam jakiś brytyjski James Bond skoro mieliśmy swojego polskiego Jacka Stronga?” (oczywiście na potrzeby recenzji moja wypowiedź została ocenzurowana do bardziej poprawnego słownictwa). Ryszard Kukliński jest pułkownikiem Ludowego Wojska Polskiego, tkwi w samym środku systemu sowieckiego. Ma dostęp do najważniejszych dokumentów państwowych.  Dzięki swojej wysokiej pozycji jest wtajemniczany w najdrobniejsze plany wojskowe. Przygotowuje również plan manewrów wojskowych Układu Warszawskiego, a także dociera do danych, które mówią, że Związek Sowiecki planuje ataki nuklearne na państwa NATO. W 1972 r. Ryszard Kukliński wyrusza na rejs po Bałtyku, gdy dociera do jednego z portów w RFN wysyła list do ambasady Stanów Zjednoczonych w Bonn. W korespondencji chce przekazać plany dotyczące manewrów wojskowych. Rozpoczyna się współpraca z agentem CIA w Polsce, którym jest Daniel. Dostaje również pseudonim Jack Strong i dzięki sprzętom najlepszej technologii wynosi z budynków rządowych jedne z najważniejszych dokumentów, dzięki czemu zapobiega kolejnej wojnie.

                Jack Strong nauczony przez życie dyscypliny również swoich synów wychowuje twardą ręką. Jest wojskowym i szanuje swój mundur, chociaż nie przekonuje go polityka Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Nie chce żyć w takiej Polsce i dlatego podejmuje walkę, która początkowo wydaje się od razu skazana na niepowodzenie. Jednak Kukliński wbrew pozorom staje się ważnym graczem zimnej wojny, o którym nikt nie wie.

                Tyle za spojlerów, chociaż wydałam i tak bardzo dużo. Co do samej obsady to Marcina Dorocińskiego nikomu przedstawiać nie muszę. Jest jednym z lepszych polskich aktorów, a na dodatek no nie ukrywajmy, że jest przystojny. Maja Ostaszewska, wspaniale wykreowała wizerunek żony Ryszarda Kuklińskiego. Jego podwójna gra, w której stawką jest życie nie tylko jego, ale również małżonki i dzieci powoduje, że w małżeństwie nie dzieje się dobrze. Zaczynają się problemy, a Kukliński nie może wyjawić niczego swojej żonie. Stawka jest zbyt duża, a ryzyko jeszcze większe.

                Cały film trzyma w ogromnym napięciu. Bardzo rzadko, a w zasadzie prawie nigdy nie wychodzę z seansu w kinie tak mocno oczarowana jak to było w przypadku tej projekcji. Czytałam opinie, że dialogi są za ciężkie, że dużo mowy o geopolityce, ale no come on! Film w dużym stopniu ma przedstawiać życie wojskowego, a nie słodką idyllę polskiej rodziny. O czym mieli wojskowi rozmawiać, jeśli nie o geopolityce i problemach w Czechosłowacji? To było ich życie, ich chleb. Na dodatek, jeśli, którykolwiek z tych ludzi był przeciwny rządom Związku Sowieckiego, to nie mógł rozmawiać, o tym z nikim innym, bo nigdy nie wiadomo gdzie czeka wróg. W każdej chwili ktoś mógł okazać się szpiegiem. Historia już nie raz pokazała, że tak było. Ludzie za cenę własnego dobra wydawali swoich towarzyszy.

                Bądźmy szczerzy w ostatnich latach nie widziałam równie dobrego filmu, który oparty byłby na faktach autentycznych. Nie ukrywajmy w robieniu dobrych filmów nie jesteśmy znawcami. Na palcach jednej ręki jestem w stanie wymienić filmy, które wbiły mnie w fotel podczas oglądania: Katyń (obejrzałam raz i więcej nie jestem w stanie się zmusić), Syberiada polska, Jutro pójdziemy do kina. Oczywiście mam tak dziwny gust filmowy, książkowy czy też muzyczny, że zawsze to, co mnie się podoba przez wielkich znawców filmowych, zwanych potocznie krytykami, uważane jest to za coś marnego i nie godnego uwagi. Może i w ‘Jacku Strongu’ jego wielka umiejętność nie wpadanie w kłopoty poprzez wynoszenie papierów z biura jest z lekka podkoloryzowana to jednak nawet to nie umniejsza wartości tego filmu.

                Podsumowując: polecam! Zdecydowanie polecam. Mnie wbił w fotel. Długo nie mogłam o nim zapomnieć, a zwłaszcza o scenie końcowej.

OCENA: 9/10

Widzieliście? Macie jakieś swoje opinie? Ryszard Kukliński dla wielu jest postacią kontrowersyjną. Ja po filmie nie wyrobiłam sobie o nim zdania. Podziwiam jednak to, że miał odwagę działać w taki a nie inny sposób. 

Właśnie czytam książkę o płk Kuklińskim, której recenzji również możecie spodziewać się na blogu, gdy tylko skończę. 

Dalej jeszcze z Włoch 

Lady Spark

[1] Opis zaczerpnięty ze strony Filmweb.pl